കാസ്പർ ഷുൾട്സ് – 33

ഈ നോവൽ ആദ്യം മുതൽ വായിക്കുവാൻ ഇവിടെ ക്ലിക്ക് ചെയ്യുക...

കഥ ഇതു വരെ...

ബ്രിട്ടീഷ് ഇന്റലിജൻസ് ബ്യൂറോയിലെ ഏറ്റവും സമർത്ഥനായ ചാരപ്രവർത്തകൻ പോൾ ഷാവേസിനെ പുതിയ ദൌത്യം ഏറ്റെടുക്കുവാനായി ചീഫ് വിളിപ്പിക്കുന്നു... രണ്ടാം ലോക മഹായുദ്ധസമയത്ത് ബ്രിട്ടീഷ് ഇന്റലിജൻസ് മിനിസ്റ്റർ പദവി അലങ്കരിക്കുകയും ഇപ്പോൾ സ്വന്തം ബിസിനസുമായി വിശ്രമജീവിതം നയിക്കുകയും ചെയ്യുന്ന സർ ജോർജ്ജ് ഹാർവിയുമായി അവിടെ വച്ച് ഷാവേസ് സന്ധിക്കുന്നു.

നാസി ഉന്നതന്മാരിൽ ഒരാളായ കാസ്പർ ഷുൾട്സിന്റെ ഓർമ്മക്കുറിപ്പുകൾ പ്രസിദ്ധീകരിക്കുവാൻ സാധിക്കുമോ എന്നാരാഞ്ഞുകൊണ്ട്  സർ ജോർജ്ജ് ഹാർവി ഡയറക്ടറായിട്ടുള്ള പബ്ലിഷിങ്ങ് കമ്പനിയിലേക്ക് ഒരു കത്ത് ലഭിക്കുന്നു. ഹാൻസ് മുള്ളർ എന്നൊരു ജർമ്മൻ‌കാരന്റേതായിരുന്നു ആ കത്ത്. ഒരു യു.എൻ. പീസ് കോൺഫറൻസിൽ പങ്കെടുക്കുവാൻ ഹാംബർഗിലേക്ക് പോകാനൊരുങ്ങുകയാണ് സർ ജോർജ്ജ്. അതേ ട്രെയിനിൽ തന്നെ പബ്ലിഷിങ്ങ് കമ്പനിയുടെ വക്താവ് എന്ന നിലയിൽ  ഹാൻസ് മുള്ളറെ സന്ധിക്കുവാനായി ഹാംബർഗിലേക്ക് പോകാൻ ഷാവേസിനോട് ചീഫ് ആവശ്യപ്പെടുന്നു. ടിക്കറ്റും മറ്റ് അനുബന്ധ രേഖകളുമായി ഷാവേസ് യാത്രക്കൊരുങ്ങുന്നു.

റിയെൻ സ്റ്റേഷനിൽ വച്ച് ഹാംബർഗ് പോലീസിലെ ഇൻസ്പെക്ടർ സ്റ്റെയ്നർ, ഡോക്ടർ ക്രൂഗർ എന്നിവർ സ്ട്രച്ചറിലേറ്റിയ ഒരു കുറ്റവാളിയുമായി ട്രെയിനിൽ കയറുന്നു. സർ ജോർജ്ജ് ഹാർവിയുടെ അടുത്ത് പോയി തിരികെയെത്തിയ ഷാവേസ് തന്റെ കമ്പാർട്ട്മെന്റിൽ സംശയാസ്പദമായ സാഹചര്യത്തിൽ ഒരു അമേരിക്കൻ ആർമി സെർജന്റിനെ കണ്ടുമുട്ടുന്നു. അയാൾ പോയതിന് ശേഷം പരിചാരകൻ കൊണ്ടുവന്ന് കൊടുത്ത കോഫി കുടിച്ച ഷാവേസ് അബോധാവസ്ഥയിലാകുന്നു.  ഏതാണ്ട് അര മണിക്കൂറിന് ശേഷം ബോധം വീണ്ടെടുത്ത ഷാവേസ് കാണുന്നത് തന്റെ കമ്പാർട്ട്മെന്റിൽ വെടിയേറ്റ് മരിച്ചു കിടക്കുന്ന മുള്ളറെയാണ്. നിമിഷങ്ങൾക്കകം അവിടെയെത്തിയ ഇൻസ്പെക്ടർ സ്റ്റെയ്നർ അദ്ദേഹത്തെ കസ്റ്റഡിയിലെടുക്കുന്നു. അപ്രതീക്ഷിതമായി ഇൻസ്പെക്ടറെ ആക്രമിച്ച് രക്ഷപെടാൻ ശ്രമിച്ച ഷാവേസിനെ ആരോ ഒരാൾ തന്റെ കമ്പാർട്ട്മെന്റിലേക്ക് വലിച്ച് കയറ്റുന്നു. ഷാവേസിന്റെ കമ്പാർട്ട്മെന്റിൽ വച്ച് കണ്ടുമുട്ടിയ ആ അമേരിക്കൻ സെർജന്റ് ആയിരുന്നു അത്. ഇസ്രയേലി ഇന്റലിജൻസ് ഏജന്റായ മാർക്ക് ഹാഡ്ട് ആണ് താനെന്ന് അയാൾ പരിചയപ്പെടുത്തുന്നു. കാസ്പർ ഷുൾട്സിന്റെ കൈയെഴുത്തുപ്രതി നേടിയെടുക്കുന്നതിനായി ഒരുമിച്ച് പ്രവർത്തിക്കുവാൻ ഇരുവരും തീരുമാനത്തിലെത്തുന്നു.

ഹാംബർഗ് സ്റ്റേഷനിൽ നിന്നും പുറത്ത് കടന്ന ഷാവേസ്, മാർക്ക് ഹാഡ്ടിന്റെ സഹായിയായ അന്നാ ഹാർട്ട്മാൻ എന്ന യുവതിയെ തേടി താജ് മഹൽ നൈറ്റ് ക്ലബ്ബിൽ എത്തുന്നു. ഷാവേസിനെ അവൾ തന്റെ ഫ്ലാറ്റിലേക്ക് കൂട്ടിക്കൊണ്ടു പോകുന്നു. അൽപ്പനേരം കഴിഞ്ഞ് മാർക്ക് ഹാഡ്ട് അവിടെയെത്തുന്നു. ട്രെയിനിൽ വച്ച് കൊല്ലപ്പെട്ടത് ഹാൻസ് മുള്ളർ അല്ല എന്ന വസ്തുത വെളിപ്പെടുന്നതോടെ കൂടുതൽ വിവരങ്ങൾക്കായി ട്രെയിനിലെ പരിചാരകൻ ഓട്ടോ ഷ്മിഡ്ടിന്റെ ഫ്ലാറ്റിൽ ഷാവേസും ഹാഡ്ടും എത്തുന്നു. ഏതാനും നിമിഷങ്ങൾക്കകം അവിടെയെത്തിയ ഇൻസ്പെക്ടർ സ്റ്റെയ്നർ വാതിലിൽ തട്ടുന്നു. കെട്ടിടത്തിന്റെ പിൻ‌ഭാഗത്തെ ഫയർ എസ്കേപ്പ് വഴി ഷാവേസും ഹാഡ്ടും രക്ഷപെടുന്നു. അവർക്ക് പിന്നാലെ രക്ഷപെടാനുള്ള ശ്രമത്തിൽ ഷ്മിഡ്ട് താഴെ വീണ് മരിക്കുന്നു.

പരസ്പരം സന്ധിച്ച് മടങ്ങുവാനൊരുങ്ങവെ ഇൻസ്പെക്ടർ സ്റ്റെയ്നറെ കണ്ട് ഷാവേസും സർ ജോർജ്ജും പരിഭ്രാന്തരാകുന്നു. സർ ജോർജ്ജിന്റെ കാറിന്റെ പിൻസീറ്റിനടിയിൽ ഒളിച്ചുകിടന്ന് രക്ഷപെട്ട ഷാവേസ് അന്നയുടെ ഫ്ലാറ്റിൽ എത്തുന്നു. ഡോക്ടർ ക്രൂഗറിന്റെ ക്ലിനിക്ക് കണ്ടുപിടിച്ച  മാർക്ക് ഹാഡ്ടിനെ കാണുവാനായി ബ്ലാങ്കെനീസിലേക്ക് പോകുവാൻ ഇരുവരും തീരുമാനിക്കുന്നു. അന്നയെ കാറിൽ ഇരുത്തിയ ശേഷം ഷാവേസും ഹാഡ്ടും കൂടി മതിൽ ചാടിക്കടന്ന് ഡോക്ടർ ക്രൂഗറിന്റെ ക്ലിനിക്കിനുള്ളിൽ പ്രവേശിക്കുന്നു. അപ്രതീക്ഷിതമായി എത്തിയ പരിചാരികയുടെ കണ്ണിൽപ്പെടാതിരിക്കാൻ ഷാവേസ് ഒരു അലമാരയുടെയുള്ളിൽ കയറി ഒളിക്കുന്നു. അലമാരയുടെ വാതിൽ തുറന്ന പരിചാരിക ജിസേലയിൽ നിന്നും മുള്ളറിന്റെ റൂം നമ്പർ മനസ്സിലാക്കി അവിടെയെത്തിയ ഷാവേസ് കണ്ടത് ഇൻസ്പെക്ടർ സ്റ്റെയ്നറുടെ പിടിയിലായ ഹാഡ്ടിനെയാണ്. മൽപ്പിടുത്തത്തിലൂടെ അയാളിൽ നിന്നും രക്ഷപെട്ട് ഇരുവരും മതിൽ ചാടുന്നതിനിടയിൽ ചുമലിൽ വെടിയേറ്റ ഹാഡ്ട് വീണ്ടും സ്റ്റെയ്നറുടെ പിടിയിലാകുന്നു. റോഡിലെത്തിയ ഷാവേസ് അന്നയെ വീട്ടിൽ കൊണ്ടുചെന്നാക്കിയിട്ട് കാറുമായി തിരികെയെത്തി ക്ലിനിക്കിന് എതിർവശത്തുള്ള ബാറിൽ കയറുന്നു. ക്ലിനിക്കിൽ നിന്നും പുറത്തേക്ക് വന്ന ആംബുലൻസ് പോയിരിക്കുന്നത് ബേൺ‌ഡോർഫിലുള്ള കുർട്ട് നാഗെലിന്റെ കൊട്ടാരത്തിലേക്കാണെന്ന് ഷാവേസ് മനസ്സിലാക്കുന്നു.

അന്നയുടെ അപ്പാർട്ട്മെന്റിൽ തിരികെയെത്തിയ ഷാവേസ് നേരം പുലർന്നതും അവളോടൊപ്പം  ബേൺ‌ഡോർഫിലേക്ക് പുറപ്പെടുന്നു. അന്നയെ അവിടെ നിർത്തിയിട്ട് തടാകത്തിന് നടുവിൽ നിലകൊള്ളുന്ന കൊട്ടാരം അടുത്ത് വീക്ഷിക്കുവാനായി ഷാവേസ് ഒരു ചെറുവള്ളത്തിൽ യാത്രയാകുന്നു. ഒരു മോട്ടോർ ബോട്ടിൽ അവിടെയെത്തിയ സ്റ്റെയ്നറും സഹായിയും ഷാവേസിനെ പിടികൂടി കൊട്ടാരത്തിനുള്ളിലേക്ക് കൊണ്ടുപോകുന്നു. സംഘത്തിന്റെ പിടിയിലായ അന്നയെയും ഹാഡ്ടിനെയും ഷാവേസ് അവിടെ കണ്ടുമുട്ടുന്നു. കാസ്പർ ഷുൾട്സിനെക്കുറിച്ചുള്ള വിവരങ്ങൾ ചോർത്തുവാനായി മറ്റൊരു മുറിയിൽ തടങ്കലിൽ കഴിയുന്ന മുള്ളറിനരികിലേക്ക് ഷാവേസിനെ സംഘം അയക്കുന്നു. ഏതാനും മാസങ്ങൾക്ക് മുമ്പ് കാസ്പർ ഷുൾട്സ് മരണമടഞ്ഞുവെന്നും അദ്ദേഹത്തിന്റെ ഓർമ്മക്കുറിപ്പുകൾ ഇപ്പോൾ തന്റെ സഹോദരിയുടെ കൈവശമാണുള്ളതെന്നും പറഞ്ഞിട്ട് മുള്ളർ അന്ത്യശ്വാസം വലിക്കുന്നു. തന്ത്രത്തിൽ ഹാൻസിനെ മുറിയിലേക്കെത്തിച്ച ഷാവേസ് അയാളെ കൊലപ്പെടുത്തിയിട്ട് പുറത്ത് കടന്ന് തന്റെ കൂട്ടാളികളെ രക്ഷിക്കുവാൻ ശ്രമിക്കുന്നു. അന്നയെയും ഹാഡ്ടിനെയും സ്വതന്ത്രരാക്കി തടാകത്തിൽ ചാടി നീന്തി കരയിലെത്തിയ മൂവരെയും തേടി സ്റ്റെയ്നറും സംഘവും വേട്ടനായ്ക്കളോടൊപ്പം എത്തുന്നു. ജർമ്മൻ നവീകരണ പ്രസ്ഥാനത്തിന്റെ നായകൻ ഹോപ്റ്റ്മാന് നേർക്കുള്ള വധശ്രമം തടയുന്നതിനായി അവരിലൊരാളെങ്കിലും ഹാംബർഗിൽ എത്തിയേ തീരൂ എന്നത് കൊണ്ട് രണ്ട് ഗ്രൂപ്പുകളായി നീങ്ങുവാൻ അവർ തീരുമാനിക്കുന്നു. വേട്ടനായ്ക്കളോടൊപ്പമുള്ള സ്റ്റെയ്നറെയും സംഘത്തെയും വഴി തെറ്റിക്കാനായി ഹാഡ്ട് ഒറ്റയ്ക്ക് ഇറങ്ങിപ്പെടുന്നു.

തിരികെ സത്രത്തിൽ എത്തിയ ഷാവേസും അന്നയും സഹായത്തിനായി സർ ജോർജ്ജിനെ ഫോണിൽ ബന്ധപ്പെടുന്നു. സർ ജോർജിന്റെ കാറിൽ ഹാംബർഗിൽ എത്തിയ ഷാവേസ് അന്നയെ അവളുടെ താമസസ്ഥലത്ത് വിട്ടിട്ട് സർ ജോർജിന്റെ ഹോട്ടലിലേക്ക് പോകുന്നു. കാസ്പർ ഷുൾട്സിന്റെ കൈയെഴുത്തുപ്രതി മുള്ളറുടെ സഹോദരി തപാൽ വഴി എത്തിച്ച വിവരം അന്ന ഹോട്ടലിലേക്ക് വിളിച്ച് ഷാവേസിനെ അറിയിക്കുന്നു. ഹോപ്റ്റ്മാൻ വിഷയം ചർച്ച ചെയ്യുവാനായി ജർമ്മൻ ഇന്റലിജൻസ് ഉദ്യോഗസ്ഥൻ വോൺ ക്രോളിനെ കാത്ത് ഷാവേസ് ഹോട്ടലിൽ ഇരിക്കുന്നു.

ഷാവേസിൽ നിന്നും കാര്യങ്ങൾ ഗ്രഹിച്ച വോൺ ക്രോൾ അദ്ദേഹത്തെയും കൂട്ടി ഹോപ്റ്റ്മാനെ രക്ഷിക്കാനായി പുറപ്പെടുന്നു. പോകുന്ന വഴിയിൽ അന്നയുടെ അപ്പാർടെമെന്റിൽ കയറിയ ഷാവേസ് അവളെ ആരോ തട്ടിക്കൊണ്ടു പോയി എന്നറിയുന്നു. കാസ്പർ ഷുൾട്സിന്റെ കൈയെഴുത്തുപ്രതി അഗ്നിക്കിരയാക്കിയതായും അന്നയെ കൊലപ്പെടുത്തിയതായും സ്റ്റെയ്നർ ഷാവേസിനെ ഫോണിൽ വിളിച്ചറിയിക്കുന്നു.

തുടർന്ന് വായിക്കുക...

മരവിച്ച മനസോടെ ഷാവേസ് റിസീവർ ക്രാഡിലിൽ വച്ചു. ചുമലിൽ കരസ്പർശം അനുഭവപ്പെട്ട അദ്ദേഹം തിരിഞ്ഞു നോക്കി. “അല്പ നേരം അവിടെ ഇരിക്കൂ സുഹൃത്തേ...” വോൺ ക്രോൾ ആശ്വസിപ്പിച്ചു.

ഷാവേസ് അദ്ദേഹത്തിന്റെ കൈകൾ തട്ടി മാറ്റി. “ഐ വിൽ ബീ ഓൾ‌റൈറ്റ്... ജസ്റ്റ് ഗിവ് മി എ മിനിറ്റ്... ദാറ്റ്സ് ഓൾ...”

വേച്ചു വേച്ച് അദ്ദേഹം കിച്ചണിലേക്ക് നടന്നു. കുറച്ച് നേരം തിരഞ്ഞതിന് ശേഷം ഷെൽഫിന്റെ താഴത്തെ അറയിൽ നിന്നും പോളിഷ് വോഡ്കയുടെ ഒരു ബോട്ട്‌ൽ കണ്ടെടുത്ത് അതിന്റെ കോർക്ക് കടിച്ചു തുറന്ന് വായിലേക്ക് കമഴ്ത്തി.

മദ്യം പോയ വഴിയെല്ലാം എരിഞ്ഞ് പൊള്ളുന്നത് പോലെ തോന്നി ഷാവേസിന്. വാഷ് ബേസിന് മുന്നിൽ ചെന്ന് കുനിഞ്ഞ് നിന്ന് അദ്ദേഹം ഉറക്കെ ചുമച്ചു. വോൺ ക്രോൾ അദ്ദേഹത്തിനരികിലെത്തി.

“അല്പമെങ്കിലും ആശ്വാസം തോന്നുന്നുണ്ടോ...?” വോൺ ക്രോൾ ചോദിച്ചു.

തല തിരിച്ച് ഷാവേസ് അദ്ദേഹത്തെ തുറിച്ചു നോക്കി. “വേണമെന്ന് വച്ച് ചെയ്തതാണ് അവൾ... തന്റെ നേർക്ക് നിറയൊഴിക്കുവാൻ അയാൾക്ക് അവസരമുണ്ടാക്കിക്കൊടുത്തു... എന്നെ രക്ഷിക്കുവാൻ വേണ്ടി മാത്രം...!”

“അസാമാന്യ ധൈര്യവതി ആയിരുന്നിരിക്കണം അവൾ...” വോൺ ക്രോൾ പറഞ്ഞു.

ഷാവേസ് ആ മദ്യക്കുപ്പി അടക്കാനാവാ‍ത്ത രോഷത്തോടെ വാഷ് ബേസിനുള്ളിൽ അടിച്ചു പൊട്ടിച്ചു. പിന്നെ തിരിഞ്ഞ് വോൾ ക്രോളിന്റെ കോട്ടിന്റെ മുൻ‌ഭാഗത്ത് പിടിച്ചുലച്ചു കൊണ്ട് പറഞ്ഞു. “എനിക്ക് ഇനി ഒന്നേ വേണ്ടൂ... സ്റ്റെയ്നർ.... ഈ കൈകൾ കൊണ്ട് അയാളുടെ കഴുത്ത് ഞെക്കി ഞെരിച്ച്.... ആ ഒരു അവസരം മാത്രം മതി എനിക്ക്... പിന്നെ എനിക്ക് എന്ത് സംഭവിച്ചാലും സാരമില്ല...”

വോൺ ക്രോൾ പതുക്കെ ഷാവേസിന്റെ പിടിയിൽ നിന്നും വിട്ടു മാറി. “എങ്കിൽ പിന്നെ നമുക്ക് അധികം സമയമില്ല... എത്രയും പെട്ടെന്ന് പുറപ്പെടണം...”

ഒന്നും ഉരിയാടാതെ അദ്ദേഹം വോൺ ക്രോളിനെ അനുഗമിച്ചു. അവരുടെ കാർ ബ്ലാങ്കെനീസിലേക്കുള്ള പാതയിലൂടെ കുതിക്കുമ്പോഴും ഷാവേസിന്റെ മനസ് മരവിച്ചിരിക്കുകയായിരുന്നു. ചുറ്റുമുള്ള കാഴ്ചകളൊന്നും അദ്ദേഹത്തിൽ യാതൊരു ചലനവും സൃഷ്ടിച്ചില്ല.

വിൻഡ് സ്ക്രീനിലൂടെ പുറത്തെ ഇരുട്ടിലേക്ക് കണ്ണും നട്ടിരിക്കവെ അദ്ദേഹത്തിന്റെ ഓർമ്മകൾ പിറകോട്ട് പാഞ്ഞു. കഴിഞ്ഞ തവണ ഈ പാതയിലൂടെ കാറോടിച്ചു പോകുമ്പോൾ തനിക്കരികിൽ അന്നയുണ്ടായിരുന്നു... ബ്ലാങ്കെനീസ് സ്റ്റേഷൻ കടന്ന് മുന്നോട്ട് നീങ്ങുമ്പോൾ അദ്ദേഹം നദീ തീരത്തേക്കുള്ള തെരുവിലേക്ക് കണ്ണോടിച്ചു. അവിടുത്തെ കഫേയുടെ ടെറസിലെ ആ മനോഹര നിമിഷങ്ങളും ജലാശയത്തിൽ പ്രതിബിംബിക്കുന്ന അലങ്കാരദീപങ്ങളും എല്ലാം എല്ലാം... അവളുടെ വിരൽസ്പർശം ഇപ്പോഴും തന്റെ കൈകളിൽ അനുഭവപ്പെടുന്നത് പോലെ... ഭാവിയെക്കുറിച്ച് എന്തെല്ലാം സ്വപ്നങ്ങളായിരുന്നു... ! എല്ലാം പാതി മാഞ്ഞു തുടങ്ങിയ ഓർമ്മകൾ പോലെ... അതൊന്നും യാഥാർത്ഥ്യമായിരുന്നില്ലേ എന്ന സന്ദേഹം... അവളുടെ രൂപം മനസ്സിലേക്കാവാഹിച്ചെടുക്കുവാൻ അദ്ദേഹം പരിശ്രമിച്ചു നോക്കി.  പക്ഷേ, സാധിക്കുന്നില്ല എന്ന തിരിച്ചറിവ് അദ്ദേഹത്തെ ഭ്രാന്ത് പിടിപ്പിക്കുന്നത് പോലെ തോന്നി.

വളരെ വലുതായിരുന്നു നാഗെലിന്റെ വസതി. നദീതടം വരെയും എത്തുന്ന കോമ്പൌണ്ട്. മെയിൻ ഗേറ്റിന് മുന്നിലൂടെ കടന്നു പോകവെ നിര നിരയായി പാർക്ക് ചെയ്തിരിക്കുന്ന അസംഖ്യം കാറുകൾ അവരുടെ ശ്രദ്ധയിൽ പതിഞ്ഞു. അവയെല്ലാം താണ്ടി മുന്നോട്ട് പോയി പാതയുടെ അറ്റത്തെ ഇരുട്ട് നിറഞ്ഞ പ്രദേശത്ത് കാർ നിർത്തി വോൺ ക്രോൾ ലൈറ്റുകൾ ഓഫ് ചെയ്തു.

“കോൺഫറൻസ് ഹാളിന്റെ ടെറസ് വസതിയുടെ പിൻ‌ഭാഗത്താണ്... നദിക്ക് അഭിമുഖമായി...” വോൺ ക്രോൾ പറഞ്ഞു. “അവിടെ ചെറിയൊരു ഗേറ്റുണ്ട്... സ്ഥിരം സന്ദർശകർക്കും മറ്റും ഉപയോഗിക്കുവാനായി... നമുക്ക് ഉള്ളിൽ കടക്കുവാൻ ഉചിതം ആ വഴിയാണ്...”

ആ ഗേറ്റ് കണ്ടുപിടിച്ച് ഉള്ളിൽ കടക്കുവാൻ അവർക്ക് അധികം ബുദ്ധിമുട്ടേണ്ടി വന്നില്ല. പുൽത്തകിടിയിലൂടെ അവർ ആ വലിയ കെട്ടിടത്തിന് നേർക്ക് നടന്നു. വൈദ്യുത ദീപങ്ങളുടെ പ്രഭയിൽ കുളിച്ചു നിൽക്കുകയാണ് ആ പ്രദേശമൊട്ടാകെ. പാതി തുറന്ന ജാലകങ്ങളിൽ നിന്നും പുറത്തേക്ക് അരിച്ചെത്തുന്ന സംഭാഷണ ശകലങ്ങളും പൊട്ടിച്ചിരികളും...

ഏതാണ്ട് ആറടി ഉയരത്തിലായിട്ടാണ് ടെറസ് സ്ഥിതി ചെയ്യുന്നത്. ടെറസിനടിയിലായി ഒരറ്റം മുതൽ മറ്റേയറ്റം വരെ വളർന്ന് നിൽക്കുന്ന റോഡോഡെൻഡ്രൺ കുറ്റിച്ചെടികൾ... കോൺഫറൻസ് ഹാളിന്റെ ഫ്രഞ്ച് ജാലകങ്ങളിൽ അലങ്കരിച്ചിരിക്കുന്ന കർട്ടനുകൾക്കിടയിലൂടെ അങ്ങിങ്ങായി അരിച്ചെത്തുന്ന പ്രകാശവീചികൾ...

ടെറസിന് മുകളിൽ വടക്കേയറ്റത്തായി ഒരുക്കിയിരിക്കുന്ന മേശയും കസേരയും അവരുടെ ശ്രദ്ധയിൽ പെട്ടു. കുറ്റിച്ചെടികൾക്കിടയിലൂടെ മുന്നോട്ട് നീങ്ങിയ അവർ അതിന് തൊട്ടു താഴെയായി നിന്നു. “വളരെ ലളിതം... എന്നാൽ വളരെ ബുദ്ധിപരമായ കണക്കുകൂട്ടലും...” വോൺ ക്രോൾ പറഞ്ഞു. “ഇവിടെ നിന്നാൽ സ്റ്റെയ്നർക്ക് പോയിന്റ് ബ്ലാങ്ക് റേഞ്ചിൽ തന്നെ വെടിയുതിർക്കാൻ സാധിക്കും... അപ്രതീക്ഷിതമായി ടെറസിൽ ആരെങ്കിലും എത്തിപ്പെട്ടില്ലെങ്കിൽ ആർക്കും തന്നെ കാണുവാനും കഴിയില്ല...”

ഷാവേസ് വാച്ചിലേക്ക് നോക്കി. ഒമ്പത് മണിയാവാൻ വെറും പതിനഞ്ച് മിനിറ്റുകൾ മാത്രം... വോൺ ക്രോളിന് അരികിലായി അദ്ദേഹം നിലത്തിരുന്നു. ഇതുവരെ അനുഭവപ്പെടാത്ത ഒരു ശാന്തത തന്നെ വലയം ചെയ്യുന്നത് പോലെ അദ്ദേഹത്തിന് തോന്നി. തന്നെ തൊട്ടുരുമ്മിപ്പോയ ഇളം തെന്നലിന് നദിയുടെ ഗന്ധമുണ്ടായിരുന്നു. ദൂരേയ്ക്ക് പോകുന്ന ഏതോ കപ്പലിന്റെ ശബ്ദം അദ്ദേഹത്തിന്റെ കാതിലെത്തി.

സ്റ്റെയ്നർ നടന്നടുക്കുന്ന വിവരം വോൺ  ക്രോളിനെക്കാൾ മുമ്പേ അറിഞ്ഞത് ഷാവേസായിരുന്നു. ചാടിയെഴുന്നേറ്റ അവർ ഇരുവരും കുറ്റിച്ചെടികളുടെ മറ പറ്റി അയാളെയും കാത്ത് നിന്നു. അവർക്കരികിലെത്തിയ സ്റ്റെയ്നറുമായി ഏറിയാൽ രണ്ടടി ദൂരം മാത്രമേ ഉണ്ടായിരുന്നു അപ്പോൾ.

ജനാലക്കർട്ടനുകൾക്കിടയിലൂടെ അരിച്ചെത്തിയ ഒരു കീറ് വെട്ടം കുറ്റിക്കാടുകളിൽ പതിച്ച് താഴെയെത്തി. ഒരു കാൽ‌മുട്ട് തറയിൽ കുത്തി സ്റ്റെയ്നർ ആ നുറുങ്ങുവെട്ടത്തിൽ തോക്ക് പുറത്തെടുത്ത് പരിശോധിച്ചു. ബാരലിന്റെ അറ്റത്ത് സൈലൻസർ ഘടിപ്പിച്ച ഒരു മോസർ ആയിരുന്നു അത്.

“ഹലോ യൂ, ബാസ്റ്റർഡ്....” ഷാവേസ് പതുക്കെ വിളിച്ചു. ഞെട്ടി പരിഭ്രമത്തോടെ തലയുയർത്തിയ സ്റ്റെയ്നറുടെ കൈയിലെ മോസർ അദ്ദേഹം ചവിട്ടിത്തെറിപ്പിച്ചു.

അടക്കാനാവാത്ത രോഷത്തോടെ സ്റ്റെയ്നറുടെ മർമ്മസ്ഥാനം നോക്കി കൊടുത്ത ചവിട്ട് കൊണ്ടത് അയാളുടെ തുടയിലായിരുന്നു. കൈകൾ വീശി ചീറിയടുത്ത സ്റ്റെയ്നർ ഷാവേസിന്റെ വലത് കവിളിൽ പിടി മുറുക്കി. നേരത്തെയുണ്ടായിരുന്ന മുറിവിൽ നിന്നും രക്തം ചീറ്റിയൊഴുകി.

വേദന കൊണ്ട് പുളഞ്ഞ ഷാവേസ് തന്റെ വലത് കൈ കൊണ്ട് സ്റ്റെയ്നറുടെ കഴുത്തിന്റെ ഒരു വശത്ത് കയറിപ്പിടിച്ചു. കെട്ടിപ്പിണഞ്ഞ് നിലത്ത് വീണുരുളുന്നതിനിടയിൽ ഷാവേസ് അടിയിലായിപ്പോയി. ആജാനുബാഹുവായ ആ പോലീസുകാരന്റെ കരങ്ങൾ തന്റെ കണ്ഠനാളത്തെ ഞെരുക്കുന്നത് അദ്ദേഹം അറിയുന്നുണ്ടായിരുന്നു. ഷാവേസ് തന്റെ വിരലുകൾക്ക് സകല ശക്തിയും കൊടുത്ത് അയാളുടെ കഴുത്തിൽ കുത്തിയിറക്കുവാൻ ശ്രമിച്ചു.

വേദന സഹിക്ക വയ്യാതെ പിടി അയച്ച സ്റ്റെയ്നറുടെ തല പിടിച്ച് തിരിച്ച ഷാവേസ് അയാളെ പിന്നോട്ട് തള്ളി വെളിച്ചത്തിലേക്ക് കൊണ്ടു വന്നു. വീണ്ടും അയാളുടെ കഴുത്ത് ലക്ഷ്യമാക്കി ഷാവേസ് നീങ്ങവെ പെട്ടെന്നാണ് നീട്ടിപ്പിടിച്ച മോസറുമായി വോൺ ക്രോൾ അരികിലെത്തിയത്. ബാരലിന്റെയറ്റം സ്റ്റെയ്നറുടെ വലത് ചെവിയിലേക്ക് മുട്ടിച്ച് പിടിച്ച് അദ്ദേഹം കാഞ്ചി വലിച്ചു. ചെറിയൊരു മുരടനക്കം... സ്റ്റെയ്നറുടെ ശരീരം ഒന്ന് വിറച്ചു. പിന്നെ അയാളുടെ കണ്ണുകളിലൂടെയും നാസാദ്വാരങ്ങളിലൂടെയും രക്തം പുറത്തേക്കൊഴുകി.

ഷാവേസ് പതുക്കെ എഴുന്നേറ്റു. അദ്ദേഹത്തിന് എന്തെങ്കിലും സംസാരിക്കാൻ കഴിയുന്നതിന് മുമ്പ് വോൺ ക്രോൾ മന്ത്രിച്ചു. “മുകളിൽ ആരോ വരുന്നുണ്ട്...”

കുറ്റിക്കാടിന്റെ മറവിലേക്ക് നീങ്ങി പെട്ടെന്നവർ നിലത്തിരുന്നു. ടെറസിലെ ഫ്രഞ്ച് ജാലകങ്ങളിലൊന്ന് തുറന്ന് പുറത്തിറങ്ങി ശ്രദ്ധാപൂർവ്വം അടച്ചതിന് ശേഷം ഒരാൾ ടെറസിലെ പാരപ്പെറ്റിനടുത്തേക്ക് നടന്നെത്തി.

“സ്റ്റെയ്നർ... നിങ്ങളവിടെയില്ലേ...?”  മുന്നോട്ടാഞ്ഞ് ഇരുട്ടിലേക്ക് നോക്കി നാഗെൽ പതുക്കെ ചോദിച്ചു.

ഷാവേസിന് അനങ്ങുവാൻ സാധിക്കുന്നതിന് മുമ്പ് തന്നെ എഴുന്നേറ്റ വോൺ ക്രോൾ പോയിന്റ് ബ്ലാങ്ക് റേഞ്ചിൽ നിറയുതിർത്തു. അമർത്തിയ ഒരു ചുമ മാത്രമാണ് സൈലൻസറിലൂടെ പുറത്തേക്ക് കേട്ടത്. ഇരു കണ്ണുകൾക്കും ഇടയിലായി വെടിയേറ്റ നാഗെൽ തൽക്ഷണം തന്നെ മരണമടഞ്ഞിരിക്കണം... പാരപ്പെറ്റിനിപ്പുറത്തേക്ക് മറിഞ്ഞു വീണ അയാൾ കുറ്റിക്കാട്ടിലേക്ക് തല കീഴായി പതിച്ചു.

“ഇനി എത്രയും പെട്ടെന്ന് പുറത്ത് കടക്കണം സുഹൃത്തേ...” വോൺ ക്രോൾ പറഞ്ഞു.

പോക്കറ്റിൽ നിന്നും ഹാന്റ്കർച്ചീഫ് എടുത്ത് അദ്ദേഹം തോക്കിന്റെ പാത്തിയിലെ വിരലടയാളങ്ങൾ തുടച്ചു കളഞ്ഞു. പിന്നെ മുട്ടുകുത്തി സ്റ്റെയ്നറുടെ അരികിലിരുന്നു അത് അയാളുടെ കൈകളിൽ പിടിപ്പിച്ചു.

 ഷാവേസിനെ പതുക്കെ മുന്നോട്ട് തള്ളിയിട്ട് അദ്ദേഹം പറഞ്ഞു. “ഇനി നമുക്ക് നീങ്ങാം... ഇവിടുത്തെ കാര്യങ്ങൾ അതിന്റേതായ വഴിയിലൂടെ നീങ്ങട്ടെ...”

പുൽത്തകിടിയിലൂടെ നീങ്ങവെ മഴ പൊഴിയുവാൻ തുടങ്ങിയിരുന്നു. ഇങ്ങോട്ട് വന്ന അതേ ഗേറ്റിലൂടെ പുറത്തിറങ്ങിയ അവർ കാറിൽ കയറി. ബ്ലാങ്കെനീസ് സ്റ്റേഷൻ താണ്ടി ഹാംബർഗിലേക്കുള്ള ഹൈവേയിൽ കയറി മുന്നോട്ട് കുതിക്കുമ്പോൾ ഒന്നും തന്നെ ഉരിയാടാനാവാതെ ഇരിക്കുകയായിരുന്നു ഷാവേസ്.

(തുടരും) 


അടുത്ത ലക്കത്തിന് ഇവിടെ ക്ലിക്ക് ചെയ്യുക...
 

കാസ്പർ ഷുൾട്സ് – 32

ഈ നോവൽ ആദ്യം മുതൽ വായിക്കുവാൻ ഇവിടെ ക്ലിക്ക് ചെയ്യുക...

കഥ ഇതു വരെ...

ബ്രിട്ടീഷ് ഇന്റലിജൻസ് ബ്യൂറോയിലെ ഏറ്റവും സമർത്ഥനായ ചാരപ്രവർത്തകൻ പോൾ ഷാവേസിനെ പുതിയ ദൌത്യം ഏറ്റെടുക്കുവാനായി ചീഫ് വിളിപ്പിക്കുന്നു... രണ്ടാം ലോക മഹായുദ്ധസമയത്ത് ബ്രിട്ടീഷ് ഇന്റലിജൻസ് മിനിസ്റ്റർ പദവി അലങ്കരിക്കുകയും ഇപ്പോൾ സ്വന്തം ബിസിനസുമായി വിശ്രമജീവിതം നയിക്കുകയും ചെയ്യുന്ന സർ ജോർജ്ജ് ഹാർവിയുമായി അവിടെ വച്ച് ഷാവേസ് സന്ധിക്കുന്നു.

നാസി ഉന്നതന്മാരിൽ ഒരാളായ കാസ്പർ ഷുൾട്സിന്റെ ഓർമ്മക്കുറിപ്പുകൾ പ്രസിദ്ധീകരിക്കുവാൻ സാധിക്കുമോ എന്നാരാഞ്ഞുകൊണ്ട്  സർ ജോർജ്ജ് ഹാർവി ഡയറക്ടറായിട്ടുള്ള പബ്ലിഷിങ്ങ് കമ്പനിയിലേക്ക് ഒരു കത്ത് ലഭിക്കുന്നു. ഹാൻസ് മുള്ളർ എന്നൊരു ജർമ്മൻ‌കാരന്റേതായിരുന്നു ആ കത്ത്. ഒരു യു.എൻ. പീസ് കോൺഫറൻസിൽ പങ്കെടുക്കുവാൻ ഹാംബർഗിലേക്ക് പോകാനൊരുങ്ങുകയാണ് സർ ജോർജ്ജ്. അതേ ട്രെയിനിൽ തന്നെ പബ്ലിഷിങ്ങ് കമ്പനിയുടെ വക്താവ് എന്ന നിലയിൽ  ഹാൻസ് മുള്ളറെ സന്ധിക്കുവാനായി ഹാംബർഗിലേക്ക് പോകാൻ ഷാവേസിനോട് ചീഫ് ആവശ്യപ്പെടുന്നു. ടിക്കറ്റും മറ്റ് അനുബന്ധ രേഖകളുമായി ഷാവേസ് യാത്രക്കൊരുങ്ങുന്നു.

റിയെൻ സ്റ്റേഷനിൽ വച്ച് ഹാംബർഗ് പോലീസിലെ ഇൻസ്പെക്ടർ സ്റ്റെയ്നർ, ഡോക്ടർ ക്രൂഗർ എന്നിവർ സ്ട്രച്ചറിലേറ്റിയ ഒരു കുറ്റവാളിയുമായി ട്രെയിനിൽ കയറുന്നു. സർ ജോർജ്ജ് ഹാർവിയുടെ അടുത്ത് പോയി തിരികെയെത്തിയ ഷാവേസ് തന്റെ കമ്പാർട്ട്മെന്റിൽ സംശയാസ്പദമായ സാഹചര്യത്തിൽ ഒരു അമേരിക്കൻ ആർമി സെർജന്റിനെ കണ്ടുമുട്ടുന്നു. അയാൾ പോയതിന് ശേഷം പരിചാരകൻ കൊണ്ടുവന്ന് കൊടുത്ത കോഫി കുടിച്ച ഷാവേസ് അബോധാവസ്ഥയിലാകുന്നു.  ഏതാണ്ട് അര മണിക്കൂറിന് ശേഷം ബോധം വീണ്ടെടുത്ത ഷാവേസ് കാണുന്നത് തന്റെ കമ്പാർട്ട്മെന്റിൽ വെടിയേറ്റ് മരിച്ചു കിടക്കുന്ന മുള്ളറെയാണ്. നിമിഷങ്ങൾക്കകം അവിടെയെത്തിയ ഇൻസ്പെക്ടർ സ്റ്റെയ്നർ അദ്ദേഹത്തെ കസ്റ്റഡിയിലെടുക്കുന്നു. അപ്രതീക്ഷിതമായി ഇൻസ്പെക്ടറെ ആക്രമിച്ച് രക്ഷപെടാൻ ശ്രമിച്ച ഷാവേസിനെ ആരോ ഒരാൾ തന്റെ കമ്പാർട്ട്മെന്റിലേക്ക് വലിച്ച് കയറ്റുന്നു. ഷാവേസിന്റെ കമ്പാർട്ട്മെന്റിൽ വച്ച് കണ്ടുമുട്ടിയ ആ അമേരിക്കൻ സെർജന്റ് ആയിരുന്നു അത്. ഇസ്രയേലി ഇന്റലിജൻസ് ഏജന്റായ മാർക്ക് ഹാഡ്ട് ആണ് താനെന്ന് അയാൾ പരിചയപ്പെടുത്തുന്നു. കാസ്പർ ഷുൾട്സിന്റെ കൈയെഴുത്തുപ്രതി നേടിയെടുക്കുന്നതിനായി ഒരുമിച്ച് പ്രവർത്തിക്കുവാൻ ഇരുവരും തീരുമാനത്തിലെത്തുന്നു.

ഹാംബർഗ് സ്റ്റേഷനിൽ നിന്നും പുറത്ത് കടന്ന ഷാവേസ്, മാർക്ക് ഹാഡ്ടിന്റെ സഹായിയായ അന്നാ ഹാർട്ട്മാൻ എന്ന യുവതിയെ തേടി താജ് മഹൽ നൈറ്റ് ക്ലബ്ബിൽ എത്തുന്നു. ഷാവേസിനെ അവൾ തന്റെ ഫ്ലാറ്റിലേക്ക് കൂട്ടിക്കൊണ്ടു പോകുന്നു. അൽപ്പനേരം കഴിഞ്ഞ് മാർക്ക് ഹാഡ്ട് അവിടെയെത്തുന്നു. ട്രെയിനിൽ വച്ച് കൊല്ലപ്പെട്ടത് ഹാൻസ് മുള്ളർ അല്ല എന്ന വസ്തുത വെളിപ്പെടുന്നതോടെ കൂടുതൽ വിവരങ്ങൾക്കായി ട്രെയിനിലെ പരിചാരകൻ ഓട്ടോ ഷ്മിഡ്ടിന്റെ ഫ്ലാറ്റിൽ ഷാവേസും ഹാഡ്ടും എത്തുന്നു. ഏതാനും നിമിഷങ്ങൾക്കകം അവിടെയെത്തിയ ഇൻസ്പെക്ടർ സ്റ്റെയ്നർ വാതിലിൽ തട്ടുന്നു. കെട്ടിടത്തിന്റെ പിൻ‌ഭാഗത്തെ ഫയർ എസ്കേപ്പ് വഴി ഷാവേസും ഹാഡ്ടും രക്ഷപെടുന്നു. അവർക്ക് പിന്നാലെ രക്ഷപെടാനുള്ള ശ്രമത്തിൽ ഷ്മിഡ്ട് താഴെ വീണ് മരിക്കുന്നു.

പരസ്പരം സന്ധിച്ച് മടങ്ങുവാനൊരുങ്ങവെ ഇൻസ്പെക്ടർ സ്റ്റെയ്നറെ കണ്ട് ഷാവേസും സർ ജോർജ്ജും പരിഭ്രാന്തരാകുന്നു. സർ ജോർജ്ജിന്റെ കാറിന്റെ പിൻസീറ്റിനടിയിൽ ഒളിച്ചുകിടന്ന് രക്ഷപെട്ട ഷാവേസ് അന്നയുടെ ഫ്ലാറ്റിൽ എത്തുന്നു. ഡോക്ടർ ക്രൂഗറിന്റെ ക്ലിനിക്ക് കണ്ടുപിടിച്ച  മാർക്ക് ഹാഡ്ടിനെ കാണുവാനായി ബ്ലാങ്കെനീസിലേക്ക് പോകുവാൻ ഇരുവരും തീരുമാനിക്കുന്നു. അന്നയെ കാറിൽ ഇരുത്തിയ ശേഷം ഷാവേസും ഹാഡ്ടും കൂടി മതിൽ ചാടിക്കടന്ന് ഡോക്ടർ ക്രൂഗറിന്റെ ക്ലിനിക്കിനുള്ളിൽ പ്രവേശിക്കുന്നു. അപ്രതീക്ഷിതമായി എത്തിയ പരിചാരികയുടെ കണ്ണിൽപ്പെടാതിരിക്കാൻ ഷാവേസ് ഒരു അലമാരയുടെയുള്ളിൽ കയറി ഒളിക്കുന്നു. അലമാരയുടെ വാതിൽ തുറന്ന പരിചാരിക ജിസേലയിൽ നിന്നും മുള്ളറിന്റെ റൂം നമ്പർ മനസ്സിലാക്കി അവിടെയെത്തിയ ഷാവേസ് കണ്ടത് ഇൻസ്പെക്ടർ സ്റ്റെയ്നറുടെ പിടിയിലായ ഹാഡ്ടിനെയാണ്. മൽപ്പിടുത്തത്തിലൂടെ അയാളിൽ നിന്നും രക്ഷപെട്ട് ഇരുവരും മതിൽ ചാടുന്നതിനിടയിൽ ചുമലിൽ വെടിയേറ്റ ഹാഡ്ട് വീണ്ടും സ്റ്റെയ്നറുടെ പിടിയിലാകുന്നു. റോഡിലെത്തിയ ഷാവേസ് അന്നയെ വീട്ടിൽ കൊണ്ടുചെന്നാക്കിയിട്ട് കാറുമായി തിരികെയെത്തി ക്ലിനിക്കിന് എതിർവശത്തുള്ള ബാറിൽ കയറുന്നു. ക്ലിനിക്കിൽ നിന്നും പുറത്തേക്ക് വന്ന ആംബുലൻസ് പോയിരിക്കുന്നത് ബേൺ‌ഡോർഫിലുള്ള കുർട്ട് നാഗെലിന്റെ കൊട്ടാരത്തിലേക്കാണെന്ന് ഷാവേസ് മനസ്സിലാക്കുന്നു.

അന്നയുടെ അപ്പാർട്ട്മെന്റിൽ തിരികെയെത്തിയ ഷാവേസ് നേരം പുലർന്നതും അവളോടൊപ്പം  ബേൺ‌ഡോർഫിലേക്ക് പുറപ്പെടുന്നു. അന്നയെ അവിടെ നിർത്തിയിട്ട് തടാകത്തിന് നടുവിൽ നിലകൊള്ളുന്ന കൊട്ടാരം അടുത്ത് വീക്ഷിക്കുവാനായി ഷാവേസ് ഒരു ചെറുവള്ളത്തിൽ യാത്രയാകുന്നു. ഒരു മോട്ടോർ ബോട്ടിൽ അവിടെയെത്തിയ സ്റ്റെയ്നറും സഹായിയും ഷാവേസിനെ പിടികൂടി കൊട്ടാരത്തിനുള്ളിലേക്ക് കൊണ്ടുപോകുന്നു. സംഘത്തിന്റെ പിടിയിലായ അന്നയെയും ഹാഡ്ടിനെയും ഷാവേസ് അവിടെ കണ്ടുമുട്ടുന്നു. കാസ്പർ ഷുൾട്സിനെക്കുറിച്ചുള്ള വിവരങ്ങൾ ചോർത്തുവാനായി മറ്റൊരു മുറിയിൽ തടങ്കലിൽ കഴിയുന്ന മുള്ളറിനരികിലേക്ക് ഷാവേസിനെ സംഘം അയക്കുന്നു. ഏതാനും മാസങ്ങൾക്ക് മുമ്പ് കാസ്പർ ഷുൾട്സ് മരണമടഞ്ഞുവെന്നും അദ്ദേഹത്തിന്റെ ഓർമ്മക്കുറിപ്പുകൾ ഇപ്പോൾ തന്റെ സഹോദരിയുടെ കൈവശമാണുള്ളതെന്നും പറഞ്ഞിട്ട് മുള്ളർ അന്ത്യശ്വാസം വലിക്കുന്നു. തന്ത്രത്തിൽ ഹാൻസിനെ മുറിയിലേക്കെത്തിച്ച ഷാവേസ് അയാളെ കൊലപ്പെടുത്തിയിട്ട് പുറത്ത് കടന്ന് തന്റെ കൂട്ടാളികളെ രക്ഷിക്കുവാൻ ശ്രമിക്കുന്നു. അന്നയെയും ഹാഡ്ടിനെയും സ്വതന്ത്രരാക്കി തടാകത്തിൽ ചാടി നീന്തി കരയിലെത്തിയ മൂവരെയും തേടി സ്റ്റെയ്നറും സംഘവും വേട്ടനായ്ക്കളോടൊപ്പം എത്തുന്നു. ജർമ്മൻ നവീകരണ പ്രസ്ഥാനത്തിന്റെ നായകൻ ഹോപ്റ്റ്മാന് നേർക്കുള്ള വധശ്രമം തടയുന്നതിനായി അവരിലൊരാളെങ്കിലും ഹാംബർഗിൽ എത്തിയേ തീരൂ എന്നത് കൊണ്ട് രണ്ട് ഗ്രൂപ്പുകളായി നീങ്ങുവാൻ അവർ തീരുമാനിക്കുന്നു. വേട്ടനായ്ക്കളോടൊപ്പമുള്ള സ്റ്റെയ്നറെയും സംഘത്തെയും വഴി തെറ്റിക്കാനായി ഹാഡ്ട് ഒറ്റയ്ക്ക് ഇറങ്ങിപ്പെടുന്നു.

തിരികെ സത്രത്തിൽ എത്തിയ ഷാവേസും അന്നയും സഹായത്തിനായി സർ ജോർജ്ജിനെ ഫോണിൽ ബന്ധപ്പെടുന്നു. സർ ജോർജിന്റെ കാറിൽ ഹാംബർഗിൽ എത്തിയ ഷാവേസ് അന്നയെ അവളുടെ താമസസ്ഥലത്ത് വിട്ടിട്ട് സർ ജോർജിന്റെ ഹോട്ടലിലേക്ക് പോകുന്നു. കാസ്പർ ഷുൾട്സിന്റെ കൈയെഴുത്തുപ്രതി മുള്ളറുടെ സഹോദരി തപാൽ വഴി എത്തിച്ച വിവരം അന്ന ഹോട്ടലിലേക്ക് വിളിച്ച് ഷാവേസിനെ അറിയിക്കുന്നു. ഹോപ്റ്റ്മാൻ വിഷയം ചർച്ച ചെയ്യുവാനായി ജർമ്മൻ ഇന്റലിജൻസ് ഉദ്യോഗസ്ഥൻ വോൺ ക്രോളിനെ കാത്ത് ഷാവേസ് ഹോട്ടലിൽ ഇരിക്കുന്നു.

ഷാവേസിൽ നിന്നും കാര്യങ്ങൾ ഗ്രഹിച്ച വോൺ ക്രോൾ അദ്ദേഹത്തെയും കൂട്ടി ഹോപ്റ്റ്മാനെ രക്ഷിക്കാനായി പുറപ്പെടുന്നു. പോകുന്ന വഴിയിൽ അന്നയുടെ അപ്പാർടെമെന്റിൽ കയറിയ ഷാവേസ് അവളെ ആരോ തട്ടിക്കൊണ്ടു പോയി എന്നറിയുന്നു.

തുടർന്ന് വായിക്കുക...

“താങ്കളെ കാണാത്തതു കൊണ്ട് വന്ന് നോക്കിയതാണ്...” നിലത്ത് കിടന്നിരുന്ന ടെലിഫോൺ എടുത്ത് മേശമേൽ വച്ചിട്ട് വോൺ ക്രോൾ പറഞ്ഞു. “താങ്കളുടെ ഗേൾ ഫ്രണ്ട് പുറത്ത് പോയി എന്ന് തോന്നുന്നു...?”

ഷാവേസ് പതുക്കെ തല കുലുക്കി. “അതെ... മാത്രമല്ല, അവൾ ഇനി തിരികെയെത്തില്ല എന്നും ഞാൻ ഭയക്കുന്നു...”

“ഇവിടെയൊരു മൽപ്പിടുത്തം നടന്നതിന്റെ ലക്ഷണമുണ്ടല്ലോ...” വോൺ ക്രോൾ പറഞ്ഞു. “സുഹൃത്തേ... ഇനിയെങ്കിലും മുഴുവൻ വിവരങ്ങളും എന്നോട് പറയുന്നതല്ലേ നല്ലത്...? ഒരു പക്ഷേ, ഹോപ്റ്റ്മാൻ വധശ്രമവുമായി ഈ സംഭവത്തിന് എന്തെങ്കിലും ബന്ധമുണ്ടെങ്കിലോ...?”

മനോവേദനയോടെ തല കുമ്പിട്ട് ഷാവേസ് അവിടെ ഇരുന്നു. രണ്ട് നിമിഷം കഴിഞ്ഞ് തലയുയർത്തി അദ്ദേഹം പറഞ്ഞു. “മറച്ചു വയ്ക്കുന്നതിൽ ഇനി അർത്ഥമില്ല എന്ന് തോന്നുന്നു...”

“അതെ... ഒരു പക്ഷേ, താങ്കളെ സഹായിക്കാൻ എനിക്ക് കഴിഞ്ഞേക്കും...” വോൺ ക്രോൾ പറഞ്ഞു.

“എന്നെനിക്ക് തോന്നുന്നില്ല...” ഷാവേസ് എഴുന്നേറ്റ് ജാലകത്തിനരികിൽ ചെന്ന് ഇരുൾ വീണു തുടങ്ങിയ തെരുവിലേക്ക് തുറിച്ചു നോക്കി. “കാസ്പർ ഷുൾട്സിനെ കണ്ടെത്തുവാനാണ് ഞാൻ ജർമ്മനിയിലെത്തിയത്... അദ്ദേഹം ഇപ്പോഴും ജീവനോടെയുണ്ടെന്നായിരുന്നു ഞങ്ങൾ കേട്ടത്. അദ്ദേഹം എഴുതിയ ഓർമ്മക്കുറിപ്പുകൾ കൈക്കലാക്കുക എന്നതായിരുന്നു എന്റെ ലക്ഷ്യം...”

വോൺ ക്രോളിന്റെ കണ്ണുകൾ ഒന്ന് ചെറുതായത് പോലെ തോന്നിച്ചു. അദ്ദേഹത്തിന്റെ മുഖത്ത് ഒരു ഭാവമാറ്റവും പ്രകടമായില്ലെങ്കിലും വാക്കിങ്ങ് സ്റ്റിക്കിന്റെ പിടിയിൽ വിരലുകൾ മുറുകുന്നത് ഷാവേസ് ശ്രദ്ധിക്കുക തന്നെ ചെയ്തു. താൻ പറഞ്ഞ വാക്കുകൾ അദ്ദേഹത്തിൽ ചലനങ്ങൾ സൃഷ്ടിച്ചിരിക്കുന്നു എന്നത് വ്യക്തം.

“എന്നിട്ട് നിങ്ങൾ കേട്ടതെല്ലാം സത്യമായിരുന്നുവോ...?”

ഷാവേസ് തല കുലുക്കി. “ഏതാനും മാസങ്ങൾക്ക് മുമ്പാണ് ഹാർസിലെ ഒരു ഗ്രാമത്തിൽ വച്ച് ഷുൾട്സ് മരണമടഞ്ഞത്... യുദ്ധാനന്തരമുള്ള ജീവിതത്തിൽ ഭൂരിഭാഗവും പോർച്ചുഗലിൽ ആയിരുന്നു... സ്വാഭാവികമായും ഷുൾട്സിന്റെ ഓർമ്മക്കുറിപ്പുകൾ അദ്ദേഹത്തിന്റെ ഭൃത്യനായിരുന്ന മുള്ളറിന്റെ കൈകളിലാണ് എത്തിയത്... അല്പം പണമുണ്ടാക്കാനുള്ള വ്യഗ്രതയിൽ ആ കൈയെഴുത്തു പ്രതിയുമായി അയാൾ ഒരു ജർമ്മൻ പബ്ലിഷറെ സമീപിച്ചു. അതോടെ അയാളുടെ മേൽ നാസി അധോലോകം നോട്ടമിട്ടു. അത് മനസ്സിലാക്കിയ അയാൾ പിന്നെ ബന്ധപ്പെട്ടത് ഒരു ബ്രിട്ടീഷ് പ്രസാധക സ്ഥാപനത്തെയാണ്... അങ്ങനെയാണ് ഞങ്ങൾ ഇതിലേക്ക് എത്തുന്നത്...”

“എന്നിട്ട് ഈ പറയുന്ന മുള്ളർ എന്ന വ്യക്തിയെ കണ്ടുമുട്ടുവാൻ സാധിച്ചുവോ താങ്കൾക്ക്...?”

ഷാവേസ് തല കുലുക്കി. “നാഗെലിന്റെ ബേൺ‌ഡോർഫിലുള്ള കൊട്ടാരത്തിൽ വച്ച് സ്റ്റെയ്നറുടെയും സഹായിയുടെയും മർദ്ദനമേറ്റ്  മുള്ളർ കൊല്ലപ്പെടുന്ന സമയത്ത് ഞാൻ അരികിലുണ്ടായിരുന്നു...”

“ഉന്നതന്മാർ ഈ വിഷയത്തിൽ ഉൾപ്പെട്ടിരിക്കുന്നു എന്നത് തെളിഞ്ഞു വരുന്നു...” വോൾ ക്രോൾ പറഞ്ഞു. “ആട്ടെ, ഇവിടെ വച്ച് സന്ധിക്കാമെന്ന് താങ്കൾ കരുതിയ ആ ചെറുപ്പക്കാരി എങ്ങനെയാണ് ഈ വിഷയത്തിൽ ഭാഗഭാക്കാവുന്നത്...?”

“ഒരു അനൌദ്യോഗിക ഇസ്രയേലി സംഘടനയ്ക്ക് വേണ്ടി പ്രവർത്തിച്ചുകൊണ്ടിരിക്കുകയായിരുന്നു അവൾ... ഐക്മാനെ അർജന്റീന വരെ പിന്തുടർന്ന് തിരികെ ഇസ്രയേലിൽ എത്തിച്ച സംഭവം ഓർക്കുന്നില്ലേ... ഏതാണ്ട് അതുപോലത്തെ ഒരു സംഘടന...”

“അത് ശരി... അപ്പോൾ അവളുടെ സംഘടനയും ഷുൾട്സിന് പിന്നാലെ തന്നെ ആയിരുന്നുവെന്ന് വ്യക്തം... സകലരും ഈ വിഷയത്തിൽ ഉൾപ്പെട്ടിരിക്കുന്നു... എന്നിട്ടും ഞങ്ങൾ ജർമ്മൻ ഇന്റലിജൻസ് മാത്രം ഒന്നും അറിഞ്ഞില്ല...!”

“ഏതാണ്ട് ഒരു മണിക്കൂർ മുമ്പ് അവൾ എന്നെ ഹോട്ടലിലേക്ക് ഫോൺ ചെയ്തിരുന്നു...  വൈകുന്നേരം വീട്ടിലെത്തിയ അവളെ കാത്തു കിടന്നത് ഷുൾട്സിന്റെ കൈയെഴുത്തുപ്രതി ആയിരുന്നുവത്രെ... തപാൽ മാർഗ്ഗമാണത്രെ അത് എത്തിയത്...” ഷാവേസ് പറഞ്ഞു.

“അപ്പോൾ അത് തേടിയായിരിക്കണം എതിരാളികൾ ഇവിടെ എത്തിയത്...” വോൺ ക്രോൾ പറഞ്ഞു.

ഷാവേസ് തലയാട്ടി. “എനിക്ക് തോന്നുന്നത് അവരെത്തിയത് അന്നയെ തേടി ആയിരിക്കുമെന്നാണ്... ഒപ്പം ആ കൈയെഴുത്തുപ്രതി കൂടി കൈക്കലാക്കാൻ സാധിച്ചത് അവരുടെ ഭാഗ്യം എന്ന് മാത്രം കരുതിയാൽ മതി...”

“എന്തായാലും നല്ല ഒരു വായനക്കുള്ള സംഗതി തന്നെയായിരിക്കും അതെന്ന് തോന്നുന്നു...”

ഷാവേസ് തലകുലുക്കി ശരി വച്ചു. “ഞാൻ മനസ്സിലാക്കുന്നത് ഈ ഓർമ്മക്കുറിപ്പുകളിൽ ധാരാളം വിഴുപ്പലക്കൽ ഉണ്ടെന്നാണ്... പല ഉന്നതന്മാരുടെയും പേരുകൾ പരാമർശിച്ചു കാണണം... ഹിറ്റ്‌ലറെ ഒരിക്കലും അനുകൂലിച്ചിരുന്നില്ല എന്ന് അഭിനയിച്ചിരുന്നവർ... സുപ്രധാന വ്യക്തികൾ...”

“ഒരു പക്ഷേ നാഗെലും അതിൽ ഉണ്ടായിരിക്കാം...” വോൺ ക്രോൾ പറഞ്ഞു.

“ചിലപ്പോൾ ഒരു അദ്ധ്യായം തന്നെ അയാളെക്കുറിച്ച് കണ്ടേക്കാം...” ഷാവേസ് പറഞ്ഞ ആ നിമിഷമാണ് ടെലിഫോൺ റിങ്ങ് ചെയ്തത്.

“യെസ്... ആരാണിത്...?”  ആരായിരിക്കും അത് എന്ന് അറിഞ്ഞുകൊണ്ട് തന്നെ റിസീവർ എടുത്ത ഷാവേസ് ചോദിച്ചു.   

പരിഹാസ രൂപേണയുള്ള സ്റ്റെയ്നറുടെ സ്വരമായിരുന്നു അപ്പുറത്ത്. “ഇത് അനാവശ്യമായ ചോദ്യമല്ലേ... എന്നെത്തന്നെയല്ലേ നിങ്ങൾ പ്രതീക്ഷിച്ചിരുന്നത്...?”

“ഞാനിവിടെയുണ്ടായിരിക്കുമെന്ന് നിങ്ങളെങ്ങനെ അറിഞ്ഞു...?”

“അവിടെ നിന്നും തിരിച്ചതിന് ശേഷം ആ പ്രദേശം ഞങ്ങളുടെ സൂക്ഷ്മ നിരീക്ഷണത്തിലാണെന്നതു കൊണ്ട് തന്നെ...” സ്റ്റെയ്നറുടെ സ്വരത്തിൽ തികഞ്ഞ ആത്മാവിശ്വാസമുണ്ടായിരുന്നു.

“തമാശ കളഞ്ഞിട്ട് കാര്യത്തിലേക്ക് വരൂ...” ഷാവേസ് പറഞ്ഞു. “ആ പെൺകുട്ടിയെ നിങ്ങൾ എന്ത് ചെയ്തു...?”

സ്റ്റെയ്നർ ഉറക്കെ ചിരിച്ചു. “ഷാവേസ്... എന്റെയത്രയും ബുദ്ധിമാനല്ല നിങ്ങൾ... ബേൺ‌ഡോർഫിൽ നിന്നും അവളുടെ അപ്പാർട്മെന്റ് വരെ പിന്തുടരുവാൻ നിങ്ങൾ ഞങ്ങളെ അനുവദിച്ചു... ഇത്രയും അശ്രദ്ധ കാണിക്കാൻ പാടില്ലായിരുന്നു നിങ്ങൾ... കഷ്ടം...”

“ആ കൈയെഴുത്തുപ്രതി നിങ്ങൾക്ക് ലഭിച്ചു കഴിഞ്ഞല്ലോ... ഇനിയെന്താണ് നിങ്ങൾക്ക് വേണ്ടത്...?” ഷാവേസ് ചോദിച്ചു.

“അതെയതെ... ആ കൈയെഴുത്തുപ്രതി... അത് അവളുടെ കൈവശം ഉണ്ടായിരുന്നുവെന്നത് ഞങ്ങളുടെ ഭാഗ്യം എന്ന് വേണം പറയാൻ... ഞാൻ ഇപ്പോൾ ഇരിക്കുന്ന ഈ മുറിയിലെ ചൂളയിൽ അത് വെറും ചാരമായി മാറി എന്ന് കേൾക്കുമ്പോൾ എന്ത് തോന്നുന്നു നിങ്ങൾക്ക്...? നല്ല രസമായിരുന്നു അത് കത്തിയമരുന്നത് കാണാൻ...”

ഷാവേസ് ക്ഷീണിതനായി കസേരയിലേക്ക് ഇരുന്നു. അദ്ദേഹത്തിന്റെ നെറ്റിയിൽ നിന്നും വിയർപ്പ് കണങ്ങൾ പൊഴിയുന്നുണ്ടായിരുന്നു. അന്തരീക്ഷത്തിലെ താപനില ഉയർന്നത് പോലെ തോന്നി അദ്ദേഹത്തിന്.

“നിങ്ങൾക്ക് വേണ്ടത് ലഭിച്ചു കഴിഞ്ഞല്ലോ... ഇനിയെങ്കിലും ആ പെൺകുട്ടിയെ വെറുതെ വിട്ടു കൂടേ...? അവളെക്കൊണ്ട് നിങ്ങൾക്കിനി ഒരു ശല്യവുമില്ലല്ലോ...” ഷാവേസ് ചോദിച്ചു.

“അതെ... അത് തന്നെയാണ് ഞാൻ ചെയ്യാൻ ഉദ്ദേശിക്കുന്നതും... പക്ഷേ, നിങ്ങളുടെ സഹകരണം കൂടി വേണമെന്ന് മാത്രം...” സ്റ്റെയ്നർ പറഞ്ഞു.

റിസീവറിനോട് കഴിയുന്നതും  തല അടുപ്പിച്ച് പിടിച്ച് വോൺ ക്രോൾ ഷാവേസിന് അരികിൽ തന്നെ ഉണ്ടായിരുന്നു.  അദ്ദേഹം മുഖമുയർത്തി ഷാവേസിനെ നോക്കി.

ഷാവേസ് ചുണ്ടുകൾ നനച്ചു. “ഞാൻ എന്ത് ചെയ്യണമെന്നാണ് നിങ്ങൾ പറയുന്നത്...?”

“കാര്യങ്ങൾ നിങ്ങൾക്ക് മനസ്സിലാവുന്നു എന്നറിഞ്ഞതിൽ സന്തോഷം...” സ്റ്റെയ്നർ പറഞ്ഞു. “സത്യം പറയാമല്ലോ... നിങ്ങൾ ഞങ്ങൾക്ക് വല്ലാത്തൊരു ശല്യം തന്നെയാണ്... നിങ്ങൾ ജർമ്മനിയിൽ നിന്നും പുറത്ത് പോയിക്കാണാൻ ഞങ്ങൾ ആഗ്രഹിക്കുന്നു... ഷുൾട്സ് വിഷയം അവസാനിച്ച നിലയ്ക്ക് നിങ്ങളിനി ഇവിടെ തുടരുന്നതിൽ യാതൊരു സാംഗത്യവും ഞങ്ങൾ കാണുന്നില്ല...  പത്ത് മണിക്ക് ലണ്ടനിലേക്ക് ഒരു ഫ്ലൈറ്റ് പുറപ്പെടുന്നുണ്ട്... ഇനിയും ഞങ്ങളെ ശല്യപ്പെടുത്തില്ല എന്ന് വാക്ക് തരാമെങ്കിൽ നിങ്ങൾക്കും നിങ്ങളുടെ പെണ്ണിനും കൂടി ആ ഫ്ലൈറ്റിൽ സ്ഥലം കാലിയാ‍ക്കാം...”

“നിങ്ങളെ വിശ്വസിക്കാമെന്നുള്ളതിന് എന്താണുറപ്പ്...?”  ഷാവേസ് ചോദിച്ചു.

“നിങ്ങൾ വിശ്വസിക്കണ്ട...” സ്റ്റെയ്നർ പറഞ്ഞു. “പക്ഷേ, വേണമെന്നുണ്ടെങ്കിൽ നിങ്ങൾക്ക് വരാം... ഒമ്പത് മണിക്ക് ആൾട്ടോണ സ്റ്റേഷന് മുന്നിൽ... അവിടെ വരുന്ന കാർ നിങ്ങളെ അന്നയുടെ അടുത്ത് എത്തിക്കും...”

“അന്നയുടെ അടുത്ത്...! ശവപ്പറമ്പിലേക്കായിരിക്കും നിങ്ങൾ എന്നെ കൊണ്ടുപോകുന്നത്...” ഷാവേസ് പറഞ്ഞു.

“നിങ്ങളുടെ ഇഷ്ടം പോലെ... പക്ഷേ, തീരുമാനം പെട്ടെന്നായിരിക്കണം... ഞങ്ങൾക്ക് ഒട്ടും സമയമില്ല പാഴാക്കാൻ...” സ്റ്റെയ്നർ പരുഷസ്വരത്തിൽ പറഞ്ഞു.

ഷാവേസ് മുഖമുയർത്തി വോൺ ക്രോളിനെ നോക്കി. ആ കണ്ണുകളിൽ ഷാവേസിനോടുള്ള സഹതാപം തെളിഞ്ഞു കാണാമായിരുന്നു. നെറ്റിയിൽ നിന്നും വിയർപ്പുകണങ്ങൾ തുടച്ചു മാറ്റിയിട്ട് ഷാവേസ് ചോദിച്ചു. “അവൾ ജീവിച്ചിരിക്കുന്നു എന്നതിന് എന്താണുറപ്പ്...?”

“അത് നിങ്ങൾക്ക് മനസ്സിലാക്കാവുന്നതേയുള്ളൂ...”

അങ്ങേ തലയ്ക്കൽ ആരൊക്കെയോ തമ്മിൽ തമ്മിൽ സംസാരിക്കുന്ന സ്വരം കേട്ടു. പിന്നെ ദൂരെ നിന്ന് എന്ന പോലെ അന്നയുടെ സ്വരം കേൾക്കാറായി.  “ഈസ് ദാറ്റ് യൂ, പോൾ...?”

ഒരു നിമിഷത്തേക്ക് തന്റെ സംസാര ശേഷി നഷ്ടമായത് പോലെ തോന്നി ഷാവേസിന്. പിന്നെ വിഷമിച്ചു കൊണ്ട് അദ്ദേഹം പറഞ്ഞു. “ഐ ആം സോറി അന്നാ... കാര്യങ്ങൾ കൈവിട്ടു പോയി...”

“ഇവർ പറയുന്നത് കേൾക്കാൻ നിൽക്കല്ലേ ഡാർലിങ്ങ്... നിങ്ങളെ വകവരുത്തുകയാണ് ഇവരുടെ ഉദ്ദേശ്യം...” അവൾ പറഞ്ഞു.

പെട്ടെന്നാണ് അപ്പുറത്ത് ഒരു ബഹളം കേട്ടതും അവളുടെ കൈയിൽ നിന്ന് റിസീവർ വലിച്ച് മാറ്റപ്പെട്ടതും. ഒരു മൽപ്പിടുത്തത്തിന്റെ ശബ്ദം റിസീവറിലൂടെ ഷാവേസ് കേൾക്കുന്നുണ്ടയിരുന്നു. തൊട്ടു പിന്നാലെ സ്റ്റെയ്നറുടെ അലർച്ചയും. “സ്റ്റോപ്പ് ഹെർ, യൂ ഫൂൾ...! ജനലിനടുത്തേക്കാണവൾ ഓടുന്നത്...”

ജനാലയുടെ ചില്ല് തകരുന്ന ശബ്ദവും തൊട്ടു പിന്നാലെ തുരുതുരെ മൂന്ന് വെടിയൊച്ചയും ഷാവേസിന്റെ ചെവിയിൽ മുഴങ്ങി.

ഞെട്ടലോടെ റിസീവർ കാതോട് ചേർത്ത് വച്ചു കൊണ്ട് അദ്ദേഹം എഴുന്നേറ്റു. സിരകളിൽ രക്തം ഉറയുന്നത് പോലെ...  അടുത്ത നിമിഷം സ്റ്റെയ്നറുടെ സ്വരം വീണ്ടും കേൾക്കാറായി. “എല്ലാം അവസാനിച്ചിരിക്കുന്നു ഷാവേസ്... ഇനി നമ്മൾ  തമ്മിൽ ചർച്ച ചെയ്യാൻ വിഷയങ്ങൾ ഒന്നും തന്നെയില്ല...”

(തുടരും)

അടുത്ത ലക്കത്തിന് ഇവിടെ ക്ലിക്ക് ചെയ്യുക...